Zukunftspartei zanter 35 Joer – Meng Festried

Erstellt am 7. Juni 2018 von ckmiotek

Altesses Royales, Här Chamberpräsident, Här Staatsminister, Dir Dammen an Hären Regierungsmemberen aus dem In- an Ausland, Ambassadeuren, Deputéiert, Buergermeeschteren, Schäffen a Gemengeréit, Léif Vertrieder aus der Zivilgesellschaft, aus der Politik an aus de Verwaltungen, Léif Gäscht, déi gréng an och déi manner gréng, vun No a vu Fär,

Ech begréissen Iech ganz häerzlech op der Feier fir de 35. Anniversaire vun eiser Partei. Houfreg si mer drop, dass den däitsche grénge Minister a Parteipresidente-Kolleg Robert Habeck bei eis ass fir eis z’ inspriréieren a mat eis no vir ze kucken. Ech sinn haut fir de Réckbléck zoustänneg.

„Mir gréng sinn déi eenzeg Partei-Neigrënnung vun deene leschte 50 Joer, déi sech duerchsetze konnt, well mir gréng si souwuel kommunal, wéi national, wéi och europäesch fest verankert.“

Mir sinn ëmsou méi dankbar, datt Dir alleguer, a speziell Dir, Monseigneur a Madame, bei eis komm sidd, well Är Präsenz, well dëse volle Sall, eis Trouscht spent an engem emotional schwéiere Moment fir déi gréng Bewegung. Et ass op den Dag 3 Wochen hier, datt mir déi onfaassbar Noriicht kruten: de grénge Staatssekretär Camille Gira ass dout! Gestuerwen eng Stonn nodeems hien an der Chamber bei der Verdeedegung vu “sengem” Naturschutzgesetz zesummegebrach wor. Mir verléieren en aussergewéinleche Mënsch, e grénge Politiker, en engagéierte Matstreider, en onermiddleche Schaffert. Ech bieden Iech ëm eng Gedenkminutt fir de Camille Gira.

Merci.

De Camille Gira wor deen éischte grénge Buergermeeschter am Land. Hien huet als Virbild eis Gréngen all Loscht gemat, eis lokal z’ engagéieren, well hie gewisen huet, dass mer grad an der Gemeng Villes bewege kënnen. An ech sinn iwwerzeegt, datt déi éischt gréng Regierungsbedeelegung just méiglech wor, well mer um Gemengeplang bewisen hunn, datt mer konsensfäheg sinn a Verantwortung droe kënnen.

Monseigneur, Madame, Léif Gäscht,

Mir gréng sinn déi eenzeg Partei-Neigrënnung vun deene leschte 50 Joer, déi sech duerchsetze konnt, well mir gréng si souwuel kommunal, wéi national, wéi och europäesch fest verankert. Wourunner läit dat? Ech denken, un eise Wäerter, déi mer mat engem groussen Deel vun der Bevëlkerung deelen. Wa mer iwwer gréng Wäerter schwätzen, da blécke mer och op déi gréng Wuerzelen zeréck. Ech kann net op se all agoen a gräifen der dofir nëmmen e puer eraus.

„Eng vun eise ville Wuerzelen – an se ass am Ament ganz aktuell – ass de Gréngen hire kritesche Bléck op de Wuesstem.“

Eng vun eise ville Wuerzelen – an se ass am Ament ganz aktuell – ass de Gréngen hire kritesche Bléck op de Wuesstem. Vill vun eis hunn deemools an de 1970er Joeren d’ Buch “Die Grenzen des Wachstums” vum Club of Rome gelies. An esou ass eis bewosst ginn, datt et kee Planéit B gëtt, an datt mer eise Planéit ëmmer nëmme fir eng Generatioun geléint kréien.

Spéitstens mat der Uelegkris an der Stolkris gouf eis kloer, datt d’ Ressource begrenzt sinn an datt de Wuesstëm net kann onendlech sinn. Deemno ass a bleift de Schutz vun eisen natierleche Ressourcen wéi Waasser, Buedem a Loft als Liewensgrondlagen a Gesondheetsfaktor ëmmer e gréngt Thema. Awer och den Energie-Honger vun den Industrienatiounen, wou et an eisem Verständnis drëm geet, regenerativ Alternativen zu de fossilen Energiequellen z’ entwéckelen.

Mee och Honger an Nout an Ongerechtegkeet hunn eis net kal gelooss, a mir sinn eis bewosst ginn, datt et eng global Spléck gëtt tëscht dem räiche Norden an dem aarme Süden. No an no hu mir och bekäppt, datt vill Phänomener zesummen hänken an zwar weltwäit. Eng Vue, déi haut nach a ville Länner esou munneche Politiker feelt, déi mol net capabel sinn den Zesummenhang ze verstoën tëscht der Klimaverännerung an de Migratiounsbewegungen – fir just dat Beispill  erauszegräifen.

Eng aner vun de Gréngen hire Wuerzelen läit an der Friddensbewegung vun den Enn 1970er – Ufank 1980er Joeren an dem Wonsch, an Zäite vu Block-Konfrontatioun an Oprüsten, Fridden ze schafe mat ëmmer manner Waffen.

Eng Iwwerleeung, déi ëmmer nach aktuell ass, well Kricher Verdreiwung a Flucht no sech zéien an domat erëm aner Konflikter a weider mënschlech Tragedien, besonnesch fir Fraen a Kanner. Woubäi d’ Kricher jo ëmmer ëm déi knapp Ressource gefouert gi. Deemno ass och haut d’ Oprüste leider aktuell, a mir gréng gesinn zum Beispill d’ Fuerderung, datt d’ NATO-Länner hir Rüstungsdépensë verbindlech sollen op 2% vun hirem PIB eropschrauwe kritesch.

„Sollt et Ouschteren 2019 zanter Laangem erëm bei eis am Land zu engem Ouschtermarsch kommen, sinn ech derbäi. Dat huet och dermat ze dinn, datt bei eis an der Famill ëmmer iwwer de Krich zu Lëtzebuerg Rieds goung a wéi d’ Leit an deene Jore gelidden hunn.“

Ech muss Iech den Owend eppes beichten: ech war zwar am Hierscht ’81 mam Lëtzebuerger Bus mat op d’ Friddensmanif am Bonner Hofgarten, mee ech weess net méi wat den Heinrich Böll gesot huet, well ech mech méi fir eng Moss interesséiert hunn – politesch korrekt: fir eng weiblech Participante.

Trotzdem verspriechen ech Iech: sollt et Ouschteren 2019 zanter Laangem erëm bei eis am Land zu engem Ouschtermarsch kommen, sinn ech derbäi. Dat huet och dermat ze dinn, datt bei eis an der Famill ëmmer iwwer de Krich zu Lëtzebuerg Rieds goung a wéi d’ Leit an deene Jore gelidden hunn.

 

déi gréng sinn och verankert am Feminismus.

Haut schwëtzt ee wuel éischter vu Genderthemen, an déi betreffe genee esou gutt Fraë wéi Männer. Et geet ëm déi selwecht Chance fir jiddereen, egal wéi säi Geschlecht ass. Do si mir gréng natierlech houfreg op eis éischt Regierungsbedeelegung, déi zum Beispill derfir gesuergt huet, datt dëst Joer bei de Chamberwalen genderméisseg méi équilibréiert Lëschten untrieden. A bei den Europawalen d’ näächst Joer gesäit et nach besser aus.

Elo wënsche mir eis nach méi ausgeglache Lëschten bei der Konkurrenz fir d’ Gemengewalen 2023. Mir gréng mussen eis jo net verrenken, well d’ Paritéit Fraë-Männer bei eis zanter ëmmer praktizéiert gëtt.

Ech war dëslescht am dänesche Parlament an engem Meeting tëscht skandinavesche grénge Parteien an deenen aus Holland, Däitschland a Lëtzebuerg. Ofgesinn dervun, datt dat dänescht Parlament als eenzegt vun der Welt säin eegene Béier braut,

(Här President, wéi wär et mat engem eegene Bio-Wéngert fir de Crémant an der Chamber?)

ass mer deen Dag nach opgefall, datt d’ Presidentin vun den dänesche Gréngen an der Reunioun gestréckt huet. Do sinn ech ganz nostalgesch ginn, well ech dat scho laang net méi bei eis an enger grénger Versammlung erlieft hunn. Als net-multi-tasking-fähege Mann, sinn ech vum Strécken an enger Reunioun jo souwisou ausgeschloss, well ech net capabel sinn, gläichzäiteg déi richteg Schlëpp faalen ze loossen an e kloere Gedanken ze faassen.

„Ech sinn immens houfreg, President vun enger Partei ze sinn, déi fort komm ass vum Anti- a just Nee-Soen. Ech denke, wann dat net geschitt wär, da géif et déi gréng scho laang net méi ginn. Haut si mir eng Partei déi konsequent positiv ausgeriicht ass; mir proposéiere Léisungen. Mir gréng sinn d’ Partei vum Jo zu enger besserer Zukunft.“

Wa mer scho bei der Nostalgie sinn: selbstverständlech denken ech och mat grousser Freed un d’ Ufäng vun der Anti-Atom-Beweegung zeréck, déi leider nach keen Enn fonnt huet. Dir kënnt Iech net virstellen, wéi schéin et wor seng Deeg – an och emol Nuechten – zu Remerschen op dem Site vun engem – wéi mer haut wëssen – erfollegräich verhënnerten Atomkraaftwierk ze verbréngen. Well dat hei eng gediege Veranstaltung ass, kann ech keng méi intim Detailer zum Beschte ginn. Frot mech einfach herno beim Patt.

 

Léif Invitéen,

Ech sinn immens houfreg, President vun enger Partei ze sinn, déi fort komm ass vum Anti- a just Nee-Soen. Ech denke, wann dat net geschitt wär, da géif et déi gréng scho laang net méi ginn. Haut si mir eng Partei déi konsequent positiv ausgeriicht ass; mir proposéiere Léisungen. Mir gréng sinn d’ Partei vum Jo zu enger besserer Zukunft.

  • Jo zu Solarenergie a Wandkraaft.
  • Jo zu liewensäerten Dierfer a Stied, Jo zu enger intakter Natur.
  • Mir förderen d’ Zesummeliewe vun de Kulturen, de Sproochen an de Natiounen.
  • Mir setzen eis a fir gesond Iessen a proppert Waasser.
  • Mir sti fir eng modern an inklusiv Gesellschaft, déi jidderengem seng Bedierfnisser respektéiert a kee lénks leie léist.
  • Mir schaffen un innovative Léisunge fir déi komplex Problemer vun eisem Land.

„Gegrënnt um Nationalfeierdag viru 35 Joer, hunn déi gréng sech ëmmer agesat fir dëst Land, fir seng multikulturell Leit a seng wonnerbar Natur.“

Altesses Royales, Léif Éieregäscht,

déi gréng hunn hire Mission-Statement vun 1983 erfëllt. Mir waren ugetrueden, fir eng Alternativ ze sinn tëscht deem lénken an deem rietse Block. A mir wollten der Ekologie eng Stëmm ginn. Haut kënne mir gréng ganz houfreg feststellen, datt mir Lëtzebuerg a seng politesch Landschaft entscheedend verännert hunn.

Fir t’ éischt an der Oppositioun, wou mer déi demokratesch Ritualer entstëbst, d’ Entscheedungsprozedure méi transparent gemeet an den ekologeschen Iwwerleeungen de Wee bereet hunn.

Dann zanter 2013 an der Regierungsverantwortung, wou mer eist Land entscheedend weiderbruecht hunn: duerch e qualitative Sprong no vir an der Gesellschaftspolitik, duerch déi iwwerfälleg Moderniséierung vun eisen Infrastrukturen an duerch d’ Abezéie vun der Ekologie an déi politesch Entscheedungen.

Ëmmerhin handelt et sech bei der ekologescher Komponent vun der Nohaltegkeet ëm eis Liewensgrondlagen, ouni déi weder dat Ekonomescht nach dat Soziaalt méiglech sinn.

„Mir gréng sinn d’ Zukunftspartei zanter 35 Joer. Well mer eist Land a seng Leit gär hunn.“

Gegrënnt um Nationalfeierdag viru 35 Joer, hunn déi gréng sech ëmmer agesat fir dëst Land, fir seng multikulturell Leit a seng wonnerbar Natur. An dat maache mir mat genee esouvill Leidenschaft och an Zukunft. Mir gréng sinn d’ Zukunftspartei zanter 35 Joer. A mir hunn d’ Kraaft an d’ Iddien, fir nach laang d’ Zukunft vu Lëtzebuerg ze gestalten.

Well mer eist Land a seng Leit gär hunn.

Veröffentlicht unter Allgemein, Ökologie, Gesellschaft | Kommentar hinterlassen

Camille Gira 1958 – 2018

Erstellt am 2. Juni 2018 von ckmiotek

Monseigneur, Madame,

Här Chamberpresident,

Här Staatsminister,

Léift Simone, léiwe Michel a Louis,

Dir Dammen an Hären Ministere, Staatssekretären, Deputéiert an offiziell Vertrieder aus dem In- an Ausland,

Léif Famill a Frënn,

Ech sinn dem Staatsminister dankbar, dass hie mir d’ Geleeënheet gëtt – als Vertrieder vu villen Aneren – bei dëser Gedenkzeremonie den aussergewéinleche Mënsch, de grénge Politiker, den engagéierte Matstreider, den onermiddleche Schaffert Camille Gira ze würdegen.

“Wann de Wand vun der Verännerung iwwer d’ Land bléist, da bauen déi eng Maueren, déi aner awer baue Wandmillen”

Dat war e Saz, deen de Camille nawell gäre benotzt huet, fir auszedrécken, dass ee muss nei denken, dass ee muss anescht handelen, well ee soss vun de Verännerungen iwwerrullt gëtt.

De Camille hat e Gespier fir d’ Verännerungen déi komme mussen. Wéi e Seismograf huet hien op déi klengst Ongerechtegkeet reagéiert. An där Ongerechtegkeeten huet de Camille der vill gespuert: an eisem Nord-Süd-Verhältnis, an eisem oniwwerluechten Ëmgank mat der Natur, an eisem Ressourceverbrauch wéi wann et kee Muer géif, am Clivage tëscht Deenen déi vill hunn an ouni Suerge genéisse kënnen an deenen Aneren, déi um Enn vum Mount net méi iwwer d’ Ronne kommen.

Beim Camille huet d’ Analyse ni laang gedauert, direkt koumen éischt Iddie wéi ee kéint eng Verännerung, eng Verbesserung, eng optimal Léisung erbäiféieren. An da goufen direkt d’ Äerm eropgestrëppt a lassgeluecht.

Mee ni eleng. De Camille konnt net nëmme mat Amenter virulent sinn … hie war virun allem andauernd héich ustiechend. Hien huet militéiert, rassembléiert a motivéiert.

An deem Sënn war et eng gellech Lektioun a punkto Asaz an a fir d’ Zivilgesellschaft, wann een all déi Noriff op hien vu Veräiner, Organisatiounen a Federatiounen gelies huet. Fir déi gréng Bewegung war de Camille e wichtege Mediateur dee gehollef huet, en zerstriddenen Trapp gréng Hénger ouni Kapp – mat zäitweis dräi konkurréierende Lëschte bei Chamberwahlen – zu enger sérieuxer Partei mat Fraktiounsstatus ze formen.

 

De Camille Gira wor deen éischte grénge Buergermeeschter am Land, a wat fir een !

  • Ass meng Gemeng ze kleng an ze schwaach? Da schaffe mer regional enk zesummen.
  • Huet eis Gemeng net genuch finanzielle Spillraum? Da valoriséiere mer eis Mineralwaasserquellen an engem Public-Private-Partnership, laang ir deen Terme a Moud koum.
  • Wëlle mer eis Natur net duerch eng Héichspannungsleitung verschampeléiere loossen an eis Leit net dem Elektrosmog aussetzen? Da spuere mer Stroum a produzéieren eis eegen Energie. Äddi Kuel a Gas an Ueleg an Atom. Moie Waasser a Wand; Biogas, Holz a Sonn. Energie aus der Regioun fir d’ Regioun. An Aarbecht an der Regioun.
  • Hu mer sozial schwaach Famillen an der Gemeng? Dann hëllefe mer deene gezielt aus der Energieaarmut mat engem innovative Finanzéierungsmodell.
  • Wéi kënne mer eis regional Ekonomie stäerken? De Camille sicht Alliéiert an der Geschäftswelt, an de BEKI, déi éischt a bis elo eenzeg Lëtzebuerger Lokalwährung ass gebuer.

Lauter Virbiller mat Ausstrahlung iwwer d’ Gemengegrenzen an d’ Landesgrenzen eraus. Ëmmer e Succès, well de Camille ni vergiess huet d’ Mënsche mat an d’ Boot ze huelen. De Camille huet esou erfollegräich Biergerbedeelegung praktizéiert, datt et kee Wonner ass, datt hien ëmmer erëm gewielt gouf, an der Gemeng an am Bezierk Norden.

 

2013 – endlech de Sprong an d’ Regierung. Endlech kritt de Camille d’ Méiglechkeet villes vun deem ze verbesseren, wat hie joerzéngtelaang als Buergermeeschter gestéiert an als Oppositiounsdeputéierten kritiséiert hat.

Ech erënnere mech un eis intern Diskussiounen Ufank Dezember 2013. An un de Camille dee seet:

“Den Titel ass mir egal, Minister oder Staatssekretär, Haaptsaach ech kann eppes bewegen”.

 

Monseigneur,

Äre Staatssekretär Camille Gira huet verännert a bewegt, hien huet säi Gestaltungsspillraum voll genotzt; hien huet koordinéiert a vermëttelt tëscht Departementer an Administratiounen a Ministèren. Vill vun Äre Ministere wëssen ëm seng Hartnäckegkeet beim Verhandelen, mee och ëm säin häerzhaft Laache wann de Kompromëss ënner Daach wor.

Här Chamberpresident, Här Staatsminister, Léif Éieregäscht,

Wat fir eng Tragedie, datt de Camille – nëmmen e puer Minutte virum Vote vu “sengem” Naturschutzgesetz, un deem hien an de leschte véier an en hallef Joren esou acharnéiert geschafft hat –  huet misse lassloossen.

Ëmgefall wéi eng Eech am Stuerm.

Léift Simone, léif Jonge, léif Famill,

Äre Camille huet Grousses geleescht fir säi Land, seng Gemeng, seng Matmënschen. Fir d’ Allgemengheet esou vill geleescht an engem vill ze kuerze Liewen.

Keen Trouscht, mee Éier, Erënnerung an Unerkennung bedeit déi Lann, déi elo hei zum Gedenke steet.

An dass besonnesch d’ Beien op esou e Bam fléien, mécht dem Camille sécherlech grousseg Freed.

 

(VIDEO)

Veröffentlicht unter Allgemein, Ökologie, Energie, Gemeinden, Gesellschaft, Soziales, Wirtschaft & Finanzen | Kommentar hinterlassen

Kommt mir huelen de Fouss vum Gas, da kréie mer d’ Kéier!

Erstellt am 26. Februar 2018 von ckmiotek
Méng Grondsazried zum Wuestëmum grénge Kongress de 24.2.2018

Gudde Moien, léif gréng Kolleginnen a Kollegen,

Et ass schéin, Iech all zu souvill an esou monter erëm ze gesinn. Ech hu mer geduecht, et op dësem fréie Samschdeg mueren e bësse méi gemittlech ugoen ze loossen.

Dir wësst, ech kann och anescht. Wa mer wéilte, kéinte mer “good cop – bad cop” spillen; Felix du giffs dee Gudde spillen an ech dee Béisen, sou wéi den “Doctor Wiseler an de Mister Spautz”.

Voilà, domat ass bewisen, och ech ka mam décken Hummer. Mee an dëse politesch wibbelegen Zäiten hunn ech geduecht, datt e bëssen Entschleunigung jidderengem gutt deet. Dofir: Kommt mir huelen de Fouss vum Gas!

„Fir deen éischten 100.000er Plus hu mer 34 Joer gebraucht, dono 16 Joer an elo krute mer 100.000 nei Matbierger bäi an nëmmen nach 8 Joer.“

Vläit huet dat jo och mam Alter ze dinn, datt ech méi gedam ginn? Ech hat dëslescht Gebuertsdag. Gebuer 1960. Aha, hei sinn der e puer, déi si féx am Rechnen! Jo, 58. Ma wann Dir esou frou mat den Zuele sidd, da ginn ech Iech der nach e puer.

(c) Chris Karaba – Wort.lu

Vu menger Gebuert 1960 bis haut, 58 Joer méi spéit, huet sech eis Bevëlkerung verduebelt: vun 300.000 op 600.000 Awunner. Wann een dëse Wuesstem an 3 Schrëtt zu jeeweils 100.000-Awunner andeelt, da mierkt een dat hei:  Fir deen éischten 100.000er Plus hu mer 34 Joer gebraucht, dono 16 Joer an elo krute mer 100.000 nei Matbierger bäi an nëmmen nach 8 Joer. Ech war jo ni gutt an der Mathé, mee dat do nennen ech en exponentielle Wuesstem!

An dann hunn ech nach net déi 100.000 nei Aarbechtsplazen derbäi gerechent, déi an de leschten 11 Joer geschaf goufen, mat hirem Verkéier aus alle Géigende vum Land an iwwer d’ Grenzen eraus. Sou huet sech an deene 16 Joer vun 2000 bis 2016 eleng d’ Zuel vun de Frontalieren méi wéi verduebelt : vun ënner 90.000 op  iwwer 180.000.

Datt mer eis gutt verstinn: mir gréng maache kee Walkampf um Réck vun de Frontaliers. Lëtzebuerg huet d’ Grenzgänger geruff an ouni si wär eisen aktuelle Wirtschaftsmodell guer net méiglech. Mir gréng sti fir e weltoppent an accueillant Lëtzebuerg. Dat verhënnert awer net, datt mir eis ganz vill Froe stellen iwwer eis Industriepolitik, iwwer eise Wirtschaftsmodell an iwwer d’ Zukunft vun eisem gemeinsame Land.

„Waasser, Loft, Gréngs, Buedem: Mir stoussen un natierlech Grenzen déi mer musse respektéieren.“

Jidderee vun eis spiert all Dag de wëlle Wuesstem deen ech grad mat Ziffere beluecht hunn: e weist sech am Stau op eise Stroossen, e weist sech un de Wunnengspräisser déi nëmmen nach de Wee no uewe kennen, e weist sech als Drock op eis Ressourcen. Eis natierlech Ressourcen, eis Biodiversitéit, eis Buedem-Fläch, eis Drénkwaasserreserve si begrenzt; eis Flëss an eis Loft si plazeweis staark belaascht. Och a  punkto Mobilitéit stousse mer u Grenzen. Waasser, Loft, Gréngs, Buedem: Mir stoussen un natierlech Grenzen déi mer musse respektéieren.

Léif Kolleginnen a Kollegen,

Mir sollten de Fouss vum Gas huelen.

Wësst der, mam eidele Schlagwuert vum “qualitative Wuesstem” kann ech näischt ufänken. Fir mech als Grénge musse mer eng Entwécklung aschloen, déi wierklech nohalteg ass: mir mussen an Zukunft déi ekonomesch, déi ökologesch an déi sozial Aspekter bei eisen Entscheedunge berücksichtegen. Dat bedeit, datt mer Choixe mussen treffen, Choixe tëscht der Gesondheet an der Liewensqualitéit vun eise Bierger an dem Mehrwert vu Betriber, wéi Bénéficer, PIB, Steierrecetten, Aarbechtsplazen, a Rentebeiträg déi abezuelt ginn.

„Mir mussen éierlech mat eis selwer sinn, an och d’ Folgekäschte vum Wuesstem matrechnen : d’ Ausgabe fir Infrastrukturen a Verwaltung; fir Schoule, Stroosse, Schinnen a Spideeler; fir Waasser an Ofwaasser a fir d’ Renten déi eng Kéier mussen ausbezuelt ginn.“

Wa mer déi ekonomesch, ökologesch a sozial Aspekter berücksichtegen, da muss een net nëmmen d’ Suite vum Wuesstem op der Einnahmesäit mee och op der Ausgabesäit buchen. Dat vermëssen ech bei all deenen anere Parteien. Als Grénge froen ech: Geet eisen aktuelle Wuesstem Null vu Null op? Oder ass e vläit esouguer e Verloschtgeschäft? Mir mussen éierlech mat eis selwer sinn, an och d’ Folgekäschte vum Wuesstem matrechnen : d’ Ausgabe fir Infrastrukturen a Verwaltung; fir Schoule, Stroosse, Schinnen a Spideeler; fir Waasser an Ofwaasser a fir d’ Renten déi eng Kéier mussen ausbezuelt ginn.

Léif gréng Kolleginnen a Kollegen,

Wat fir e Liewe wëlle mer, wat fir e Land wëlle mer? Mir hunn nämlech nëmmen eent! Lëtzebuerg ass eenzegaarteg. Et gëtt kee Planet B, et gëtt kee Lëtzebuerg B, an et gëtt och keen Asteroid, dee Lëtzebuerg ersetze kann.

Mir mussen eis froen:  Wat fir e Wirtschaftsmodell wëlle mir fir Lëtzebuerg?

E gëtt Leit déi schwäerme vun UBER. Sie fannen, datt Privatleit déi mat hirer eegener Schrottkëscht Taxi fueren dee modernsten Hype wär; dat wär Sharing-Economy. Ech fannen de Modell UBER (an ähnlecher) ganz almoudesch: et ass Ausbeutung vun Aarbechtskraaft, et ass Hannerzéie vu Sozialbeiträg an et ass eng illegal Verdrängung vu Konkurrenten. Esou e Wirtschaftsmodell wëlle mer net. An de Bausche Fränz huet dëst mat sengem Taxisgesetz verhënnert a reell Aabechtsplazen erhal. Vill aner Länner a Stied weltwäit gesinn dat mëttlerweil och esou.

Definitiv net nohalteg sinn och déi egoistesch International Steierspuermodeller fir Konzerner a Superräicher aus deene Lëtzebuerg sech elo lues a lues zeréckzitt. Et ass scho bemierkenswäert, datt grad Konzerner a Familienhand wéi FAGE a KNAUF sech elo wëllen och industriell zu Lëtzebuerg usidelen, elo wou reell Substanz verlaangt gëtt bei der Fro, wou déi multinational Entreprisen hir Steiere bezuele sollen.

Mir mussen eis och froen: wat fir eng Industrie wëlle mir?

„Déi Terrainen, op deene FAGE a KNAUF sech wëllen usidelen, gehéieren dem Staat. Deemno ass eng selektiv staatlech Usiedlungspolitik scho méiglech … et muss een se just wëllen! Heiansdo sinn d’ Saachen ebe ganz einfach: Keen Terrain, keng Fabrik !“

Ech wëll elo net all Argumenter zu Joghurt, Steewoll an Datacenter nach eng Kéier oprullen. De Robert Garcia huet gewisen, datt et pervers ass, datt dat räicht Lëtzebuerg, dat bal an den Aarbechtsplazen erstéckt, der nach emol bäikritt während am krisegerëselte Griecheland d’ Leit op d’ Strooss gesat ginn.

D’ Josée Lorsché, de Roberto Traversini an de Georges Liesch hunn d’ Fanger an déi ekologesch Wonne geluecht, déi duerch den Traffic, de Waasserverbrauch, d’ Ofwaasserbelaaschtung an d’ Loftverschmotzung gerass ginn. Si wëssen awer och – genee wéi d’ Carole Dieschbourg an de Camille Gira – datt keen ëffentleche Mandataire derlaanscht kënnt, bestehend Gesetzer z’ applizéieren. Quitte, se esou streng wéi méiglech unzewenden. Dat ass d’ Realitéit.

(c) Chris Karaba – Wort.lu

Mee et ass och Realitéit, datt déi Terrainen, op deene FAGE a KNAUF sech wëllen usidelen, dem Staat gehéieren. Deemno ass eng selektiv staatlech Usiedlungspolitik scho méiglech … et muss een se just wëllen! Heiansdo sinn d’ Saachen ebe ganz einfach: Keen Terrain, keng Fabrik !

Kolleginnen a Kollegen,

Solle mer alles huele wat geet? Musse mer alles maache wat machbar ass? Nee! A Lëtzebuerg huet scho mol an der Vergaangenheet bewisen, datt een Nee soe kann an trotzdem gutt liewen. Wéi dir wësst, hunn ech jo schonn e gewëssen Alter, an dofir kann ech mech nach gutt erënneren, datt eist Land “Nee Merci” gesot huet zu engem Projet, deen eis éiwege Wuesstem sollt bréngen: eng Atomzentral. Deemools hunn all Parteie vun CSV bis Kommunistesch Partei gesot, dass mer ouni d’ Atomkraaft géifen an de Mëttelalter zeréckfalen.

„Mir wëllen eng Économie, déi eis Ëmwelt respektéiert, déi op eis Stäerkten opbaut an déi Lëtzebuerg prett mécht fir déi zukünfteg Erausfuerderunge vun der Robotiséierung a vun der Digitaliséierung vun der Aarbechtswelt.“

Fakt ass, datt mer haut zu Remerschen keen Atomreakter mee en Erhuelungsgebitt an en Naturreservat hunn an datt et Lëtzebuerg nach ëmmer gutt geet. A Fakt ass, datt nieft den traditionelle Parteien eng nei, eng alternativ politesch Kraaft gewuess ass, déi ewell 35 Joer um Bockel huet. Mir gréng sinn zënter 35 Joer d’ Zukunftspartei.

(c) Chris Karaba – Wort.lu

Mir gréng hunn an de leschte 5 Joer an der Regierungsverantwortung Lëtzebuerg entscheedend geprägt. A fir d’ Erausfuerderungen, déi virun eis leien ze meeschteren, brauche mer weider a méi gutt gréng Politik. Dofir ass et wichteg am Oktober esou ofzeschneiden, datt bei der Regierungsbildung kee Wee laanscht gréng geet.

Léif Gréng,

Mir mussen net alles huele wat geet.

Wann an Zukunft e Betrib nei bei eis op Lëtzebuerg komme wëll, musse mer den ökonomeschen, den ökologeschen an de sozialen Impakt dovunner moossen. Fir eist Land nohalteg z’ entwéckelen musse mir eis Kritäre ginn an Aktivitéite just nach selektiv unzéien. Mir gréng wëllen eng Économie, déi eis Ëmwelt respektéiert, déi op eis Stäerkten opbaut an déi Lëtzebuerg prett mécht fir déi zukünfteg Erausfuerderunge vun der Robotiséierung a vun der Digitaliséierung vun der Aarbechtswelt.

E Land dat esou attraktiv ass wéi Lëtzebuerg, ka sech déi Wirtschafts-Beräicher eraussichen, wou eng héich Produktivitéit z’ erwaarden ass ouni mussen onmoosseg Aarbechtsplazen ze schafen. D‘ Rifkin-Strategie, déi d’ Regierung sech ginn huet, hëlleft dobäi déi sënnvoll Beräicher z’ identifizéieren. Carole, du hues jo dem Wirtschaftsminister onmëssverständlech kloer gemeet, datt et net nëmmen drëm geet am Ausland eng Étudë ze kafen, herno muss een sech och nach un hier Conclusiounen halen.

„Wuesstem ka finanzielle Räichtum bedeiten. Mee wéi steet et mam Wuelbefannen, der Gesondheet an der Liewensqualitéit vun de Leit? Wéi steet et mam Räichtum, deen ee mat Geld net kafe kann?“

Héich Produktivitéit mat gläichzäiteg manner héijem Bedarf un Infrastrukturen a Landverbrauch sinn doudsécher z’ erwaarden an enger méi entmaterialiséierter, digitaler Économie. Deemno bidden d‘ Auswierkunge vun der Digitaliséierung an der Robotiséierung mat hirem Verloscht u peniblen Aarbechtsplazen grad fir Lëtzebuerg riseg Chancen. Déi musse mer notzen amplaz blannemännches engem Industrialiséierungsmodell aus dem 19. Joerhonnert nozelafen, wéi dat CSV, DP, LSAP an déi Lénk maachen.

Léif Frëndinnen a Frënn,

De Wirtschaftsminister sot an engem Interview am Tageblatt Ufanks Januar, datt „Wuesstem Räichtum bedeit“. Jo, Wuesstem ka finanzielle Räichtum bedeiten – leider oft fir déi puer Eng méi wéi fir déi vill Aner. Mee wéi steet et mam Wuelbefannen, der Gesondheet an der Liewensqualitéit vun de Leit? Wéi steet et mam Räichtum, deen een net mat Geld kafe kann?

Mir Gréng wëlle festhalen um Räichtum vun eise Landschaften an eiser Natur an Déierewelt. Fir eis besteet de Räichtum och doranner, datt proppert Drénkwaasser aus dem Krunn kënnt an eist Iessen net verpescht ass. Mir setzen eis a fir de Räichtum deen et bedeit, mat senger Famill, senge Kanner a sengen Enkelkanner, qualitativ héichwäerteg Zäit ze verbréngen, amplaz seng Muerenter an Owenter am Stau ze vertrentelen.

Kommt mir huelen de Fouss vum Gas! Dat gëllt och fir eise Buedemverbrauch.

Mir kënnen net mat enger Politik wéi virun 30 Joer eis Défisen vun haut a muer Iéisen. Mir brauchen eng staark Landesplanung, well eis Buedemfläch wiisst net a mir kënnen eist Ländche just eemol verplangen.

„Mir musse Wunnen a Schaffen, awer och Akafen a Fräizäit erëm méi no beienee kréien, am Interessi vun eisem Confort, eiser Gesondheet an eiser Liewensqualitéit.“

10 Joer laang, tëscht 2003 an 2013 hunn déi vireg Regierungen hin an hier diskutéiert a Gottes Waasser iwwer Gottes Land lafe gelooss. Alles ass iwwerall wëll gewuess: Industriezonen, déi net un d’ Autobunn ugebonne sinn wéi Conter a Käerjéng, kommerziell Zonen goufe gebaut an dono eréischt gekuckt de Bus och dohin ze kréien. Honnerte Wunnquartiere sinn op d’ gréng Wiss placéiert ginn: do muss een en Auto hunn fir e Liter Mëllech ze kafen an d’ Elteren an d’ Grousselteren ginn zu Taxisunternehmer, wann d’ Kanner am Sport oder an der Musek engagéiert sinn. Eréischt eise gréngen Infrastrukturminister François Bausch geet elo zesumme mat de Leit de Wee fir eist Land geuerdnet, sënnvoll a spuersam z’ organiséieren.

De Laissez-Faire an der Landesplanung huet derzou gefouert, datt 90% vun de Leit musse mueres aus hirer Gemeng erauspendele fir schaffen ze fueren. Dat erkläert eis katastrofal Situatioun an der Mobilitéit an de Stau op der Strooss an op der Schinn. Mir musse Wunnen a Schaffen, awer och Akafen a Fräizäit erëm méi no beienee kréien, am Interessi vun eisem Confort, eiser Gesondheet an eiser Liewensqualitéit. Op jidder Fall kënne mer net all 15 Joer eng nei Autobunn nieft all bestehend bauen, an och all déi nei Contournements déi d’ CSV ewell all gréisser Uertschaft versprécht, schafe just nei Problemer ouni een eenzege Stau opzeléisen.

„Déi vireg Regierungen hunn d’ Dividende vum Wuesstem verdeelt amplaz se an d’ Zukunft z’ investéieren.“

D’ Absence vun Investitiounen an den ëffentlechen Transport ass en anere Grond, firwat mueres an owes d’ halleft Land steet. Déi vireg Regierungen hunn d’ Dividende vum Wuesstem verdeelt amplaz se an d’ Zukunft z’ investéieren. Et huet eng éischt gréng Regierungsbedeelegung gebraucht fir datt zanter 100 Joer mol erëm nei Zuchschinne geluecht ginn.

Léif gréng Kolleginnen a Kollegen,

Mir mussen dee wëlle Wuesstem, wéi en an den leschten 30 Joer war, a Fro stellen. Mir si vill, an egal wéi, an egal wou gewuess a konnten net déi néideg Infrastrukture liwweren déi dee Wuesstem nogefrot huet.

„Wëlle mer wierklech de leschte Biotop zoutippen, de leschte Bauer vum Aker verdreiwen, dee leschte Bëschwee goudronnéieren, deem leschte gewuessenen Duerfkär seng Séil huelen?“

Selbstverständlech gëtt et eng ganz einfach, net nohalteg an dofir falsch Léisung fir Wunnraum an Aktivitéitszonen ze schafen: d’ Bauperimetere vergréisseren – obscho mer nach Dausend Hektar bannendran hunn – an d’ Land zoubetonéieren. Mee wëlle mer wierklech de leschte Biotop zoutippen, de leschte Bauer vum Aker verdreiwen, dee leschte Bëschwee goudronnéieren, deem leschte gewuessenen Duerfkär seng Séil huelen? Wa mer wierklech esou weiderfueren, hypothekéiere mer d’ Zukunft, eis an déi vun eise Kanner a Kandskanner.

„Lëtzebuerg läit eis um Häerz. An dofir musse mir net alles huele wat geet! Kommt mir huelen de Fouss vum Gas! Da kréie mer d’ Kéier.“

Mir sollten de Fouss vum Gas huelen a Courage beweisen.

De Courage, selektiv virzegoen beim Unzéie vun neie Betriber a Branchen. De Mutt, am ländleche Raum fir eng moderat Entwécklung anzetrieden, déi eis Dierfer, eis Landschaften an eis Natur schützt. De Mutt, fir an den 3 urbanen Zentre vum Land fir kompakt, multifunktionell a liewenswäert Stied ze suergen.

Léif Frëndinnen a Frënn,

Lëtzebuerg läit eis um Häerz. An dofir musse mir net alles huele wat geet! Mir sollten och nach eppes fir eis Enkelkanner iwwereg loossen!

Kommt mir huelen de Fouss vum Gas! Da kréie mer d’ Kéier.

Veröffentlicht unter Allgemein, Ökologie, Gesellschaft, Mobilität, Wirtschaft & Finanzen | 1 Kommentar

Kommt mir huelen de Fouss vum Gas!

Erstellt am 20. Februar 2018 von ckmiotek

An de 16 Joer vun 1994 bis 2010 huet eist Land 100.000 Matbierger bäikritt. Nach eng Kéier 100.000 nei Awunner krute mer vun 2010 bis haut an nëmmen nach 8 Joer. Dobäi kommen nach déi 100.000 nei Aarbechtsplazen, déi an de leschten 11 Joer geschaf goufen, mat hirem Verkéier aus alle Géigende vum Land an iwwer d’ Grenzen eraus. Dëst ass e wëlle Wuesstem, dee jidderee vun eis all Dag spiirt: e weist sech am Stau op eise Stroossen, e weist sech un de Wunnengspräisser déi nëmmen nach de Wee no uewe kennen.

Ech sinn der Meenung, datt mer mussen de Fouss vum Gas huelen, well mer un eis natierlech Grenze stoussen.

„Wuesstem ka finanzielle Räichtum bedeiten. Mee wéi steet et mam Räichtum, deen ee mat Geld net kafe kann?“

Et geet net duer, nëmmen d’ Recette vum Wuesstem ze kucke wéi d’ Steiereinnahmen an d’ Rentebeiträg. Mir mussen éierlech mat eis selwer sinn, an och d’ Folgekäschte vum Wuesstem mat berechnen: d’ Ausgabe fir Infrastrukturen a Verwaltung; fir Schoule, Stroosse, Schinnen a Spideeler; fir Waasser an Ofwaasser a fir d’ Renten déi eng Kéier mussen ausbezuelt ginn.

Wann an Zukunft e Betrib nei bei eis op Lëtzebuerg komme wëll, musse mer den ökonomeschen, den ökologeschen an de sozialen Impakt dovunner moossen. Fir eist Land nohalteg z’ entwéckelen musse mir eis Kritäre ginn an Aktivitéite just nach selektiv unzéien. Mir gréng wëllen eng Économie, déi eis Ëmwelt respektéiert, déi op eis Stäerkten opbaut an déi Lëtzebuerg prett mécht fir déi zukünfteg Erausfuerderunge vun der Robotiséierung a vun der Digitaliséierung vun der Aarbechtswelt.

Bei all deem aktuelle Wuesstem musse mer eise Landverbrauch intelligent steieren, well eis Buedemfläch wiisst net. Ënner de virege Regierungen ass alles iwwerall wëll gewuess: Industriezonen ouni Autobunnsuschloss, kommerziell Zonen ouni Busubannung a Wunnquartieren op der grénger Wiss. Et huet e gréngen Infrastrukturminister gebraucht fir an der Landesplanung endlech ëmzedenken an eist Land geuerdnet, sënnvoll a spuersam z’ organiséieren.

A punkto Wuesstem musse mer Choixen treffen. Wuesstem ka finanzielle Räichtum bedeiten. Mee wéi steet et mam Wuelbefannen, der Gesondheet an der Liewensqualitéit vun de Leit? Wéi steet et mam Räichtum, deen ee mat Geld net kafe kann?

Ech wëll festhalen um Räichtum vun eise Landschaften an eiser Natur. Ech setze mech a  fir de Räichtum deen et bedeit, mat senger Famill, senge Kanner a sengen Enkelkanner, qualitativ héichwäerteg Zäit ze verbréngen, amplaz seng Muerenter an Owenter am Stau ze vertrentelen.

Kommt mir huelen de Fouss vum Gas!

Veröffentlicht unter Ökologie, Gesellschaft, Mobilität, Tribune libre, Wirtschaft & Finanzen | Kommentar hinterlassen

Wéi wierkt gréng ?

Erstellt am 4. Februar 2018 von ckmiotek

vum Christian Kmiotek a Françoise Folmer 

No de Gemengewalen 2017 waren déi gréng de Medie-Kommentaren no, dee klenge Gewënner. Déi gréng Partei war mat engem historesch héije Score vun 2011 an dës Wale gaangen, a konnt sech 2017 nach eng Kéier e gudde Krack steigeren: den Undeel un der Gesamtstëmmenzuel ass vu ronn 13% op iwwer 16% geklommen. Datt “Gréng wierkt” ass bei de Leit deemno gutt ukomm.

Awer net nëmmen déi gréng Wielerzuel ass méi grouss ginn, och d’Memberzuele sinn däitlech gewuess. Dat mécht eis Courage fir d’Chamberwalen 2018, an et weist, datt déi gréng eng oppen, lieweg an attraktiv Partei sinn.

Dëst Joer musse mir gréng fir t‘alleréischte Kéier aus enger Regierungsbedeelegung eraus eisen nächste Walprogramm schreiwen. An et ass flott a motivant ze gesinn, datt mer och fir t‘éischte Kéier vill Kapitele musse wesentlech iwwerschaffen. Firwat? Ma ganz einfach: well villes wat 2013 do stoung elo scho gemaach ass oder zumindest an Ugrëff geholl gouf.

D’Chamberwale fannen 2018 an engem Kontext statt, deen et nach ni gouf: Zanter dem 2. Weltkrich huet d’CSV – bis op zwou Ausnahmen – de Premier gestallt, an dee klenge Koalitiounspartner war mol d’LSAP, mol d‘DP. Elo hunn awer och déi gréng bewisen, datt se ee verlässlechen an efficace Regierungspartner sinn. Et gëtt also elo definitiv eng drëtt an eng véiert Optioun, an datt ass gutt fir eist Land a gutt fir eis Demokratie!

„D’Wäerter déi eis eenegen maachen, datt eis Vertrieder net hott an har virun all Mikro sprangen, datt hir Egoen net méi grouss si wéi eis Partei an datt si keng widderspréchlech Message vermëttelen.“

Mir gréng si gëeent duerch gemeinsam Wäerter, déi eis ganz fest unenee bannen. Dës Wäerter, dorënner Solidaritéit, Gerechtegkeet a Participatioun, sinn Deel vun eisem politesche Réckgrat an erlaben et eis, och an Zukunft eng Politik ze maachen, déi vu Wäitsiicht gepräägt ass, eng Politik déi op Fakten an net op Ängschte baséiert, eng Politik déi ëmmer de Mënsch a seng Ëmwelt an de Mëttelpunkt setzt.

D’Wäerter déi eis eenegen maachen, datt eis Vertrieder net hott an har virun all Mikro sprangen, datt hir Egoen net méi grouss si wéi eis Partei an datt si keng widderspréchlech Message vermëttelen. Mir gréng, si bei de Gemengewale mam Sproch „Gréng wierkt“ ugetrueden, mee dëse Message ass beim nationale Bilan genee esou richteg. Mir gréng soe wat mer maachen, a mir maache wat mer soen an ëmmer méi Leit appreciéieren dat.

déi gréng sinn och konsensfäeg. Eng Fäegkeet déi lues a lues gewuess ass op Basis vun eisen Erfahrungen um Gemengenniveau, wou mer eis, an eiser 35-järeger Parteigeschicht, schonn ënner ville politesche Koalitiounsvarianten an der Verantwortung beweise konnten. 35 Joer wou mer d‘ Vertrauen an eise Programm an, an eis Leit bei ëmmer méi Wieler gefestegt kruten. Als gréng verhandele mir ferm a fair an am Sënn vun der Saach. Mir kennen eis Dossieren a mir halen eis un déi mat de jeeweilege Koalitiounspartner ofgemaachte Kompromësser. Mir hunn domadder bewisen, datt mir e verlässlechen an efficace Regierungspartner sinn.

Dëst Joer, d‘Joer vun eisem 35. Gebuertsdag, ass d‘Partei definitiv aus de Kannerschong erausgewuess. Eis Visioun fir eng nohalteg a sozial gerecht Entwécklung vun eisem Land a vun eiser Gesellschaft ass kloer. Elo geet et drëms d’Vertraue vu eise Wieler ze festegen an zousätzlecht Vertrauen ze kréien, fir datt déi gréng Prioritéiten och bei der nächster Regierungsbildung eng Roll spillen.

Mir hu gewisen, datt gréng Politik dem Land, de Leit an der Ëmwelt gutt deet. Et geet net ëm déi gréng Partei, et geet hei ëm eist Land, ëm Lëtzebuerg an doriwwer eraus. An eist Land brauch gréng Politik, och fir déi nächst 35 Joer!

(fir t’éischte Kéier publizéiert de 26. Januar 2018 am „Lëtzebuerger Land“ ënner dem Titel „gréng wierkt !“)

Veröffentlicht unter Allgemein, Tribune libre | Kommentar hinterlassen

2018 Meng gréng Neijoersried

Erstellt am 27. Januar 2018 von ckmiotek

Léiw gréng Kolleginnen a Kollegen,

Wann och eis Deputéiert a Regierungsmemberen eréischt ganz spéit an de Walkampfmodus wäerte schalten, sou huet Är Parteispëtzt selbstverständlech schonn all d’ Jalone gesat, fir eng erfollegräich Campagne op d’ Been ze stellen. Esou wéi mer dat bei de Gemengewale gemeet hunn, schaffe mer och fir d’ Chamberwale gemeinsam mat all eise Memberen um Programm.

„Datt mir net hott an har virun all Mikro sprangen, datt eis Egoën net méi grouss si wéi eis Partei, datt mer keng widderspréchlech Message vermëttelen, dat huet dräi Ursaachen.“

Dësen Teamwork, dee mir an de leschte 4 Joer bannen an der Partei esou intensiv praktizéiert hunn, mat munnechmol haarden awer fairen Diskussiounen zu der politescher Aktualitéit an iwwer all Themen déi eise Memberen op den Neel gebrannt hunn, eist respektvollt Zesummeschaffen, dat ass Deel vun eiser grénger DNA.

Genee dës Teamfäegkeet beweise mir och zanter 2013 am Zesummespill tëscht eise Regierungsmemberen, eisen Deputéierten an de Parteiorganer. Datt mir net hott an har virun all Mikro sprangen, datt eis Egoën net méi grouss si wéi eis Partei, datt mer keng widderspréchlech Message vermëttelen, dat huet dräi Ursaachen.

Eis intern vu géigesäitegem Respekt geprägten Diskussiounskultur hunn ech jo scho genannt.

Een anere Grond, läit an eiser Konsensfäegkeet. Eng Fäegkeet déi lues a lues  gewuess ass op Basis vun eisen Erfahrungen um Gemengenniveau, wou mer eis, an eiser 35-jähreger Parteigeschicht, schonn an an och ënner ville politesche Faarf-Varianten an der Verantwortung beweise konnten. 35 Joer wou mer d‘ Vertrauen an eise Programm an an eis Leit bei ëmmer méi Wieler gefestegt kruten.

Deen drëtte Grond sinn eis gemeinsam Wäerter, déi eis ganz fest unenee bannen. Eis gréng Wäerter, dorënner Solidaritéit, Gerechtegkeet a Participatioun, sinn Deel vun eisem politesche Réckgrat an erlaben et eis, och an Zukunft eng Politik ze maachen, déi vu Wäitsiicht geprägt ass, eng Politik déi op Fakten an net op Ängschte baséiert, eng Politik déi ëmmer de Mënsch a seng Ëmwelt an de Mëttelpunkt setzt.

„Mir gréng soe wat mer maachen, a mir maache wat mer soen, a genee dat gesinn d‘ Leit och.“

Kolleginnen a Kollegen,

Jidderee vun eis huet a senger Funktioun Säint zum Gelénge vun der Dräierkoalitioun bäigedroen, awer och zu de vergaangenen an aktuelle Koalitiounen an de Gemengen.

Ech mengen ech kann ouni Iwwerhieflechkeet soen, datt mir gréng ferm a fair, an am Sënn vun der Saach, verhandelen, an datt mir eis dann och un déi mat de jeweilege Koalitiounspartner erreechte Kompromësser halen. An dat rechnen eis politesch Partner eis ganz héich un.

Mir gréng si bei de Gemengewale mam Sproch „Gréng wierkt“ ugetrueden, an dëse Message ass beim nationale Bilan genee esou richteg. Mir gréng soe wat mer maachen, a mir maache wat mer soen, a genee dat gesinn d‘ Leit och.

Als Parteipresidenten si mir enorm houfreg op eisen nationale Bilan an ech weess, Dir sidd dat och. Mir hunn an de leschte 4 Joer vill gréng Fuerderungen ëmgesat, an trotzdem hu mir domat eise Polver nach laang net verschoss. Als gréng geet et eis jo net just ëm den „Hei an Elo“, ëm di nächst 5 Joer oder ëm di nächst Walen. Mir gréng denken a plangen ganz breet a laangfristeg. Och dat ass een Deel vun eiser grénger DNA an dat war zanter 35 Joer nach ni anescht.

Mir hu bewisen, datt eisem Land an eise Gemengen déi gréng Rezepter gutt dinn. A mir hunn eng kloer Visioun vun eisem Land a vun der Gesellschaft an där mir an Zukunft wëlle liewen; eng Zukunft an där och eis Kanner a Kandskanner wäerte gutt liewen.

An am Sënn vun enger geliefter Participatioun diskutéiere mir gréng dës Visioun méiglechst breet, net just innerhalb vun der Partei, mee och no baussen. Mir wäerten de Leit nolauschteren an hier Iddien a Kritiken ophuelen a mat hinnen am Dialog stoen.

An och eis gréng Ministeren wäerten déi grouss an entscheedend Richtungsfroen vun hire Ressorten an de kommende Wochen an Méint nach eng Kéier meiglechst breed – an och gezielt mat den interesséierte  Biergerinnen a Bierger –  diskutéieren, sief et bei der Landesplanung, bei der Mobilitéit oder bei der Ëmwelt- a Klimapolitik.

Ech sot „nach eng Kéier“, well dës Participatioun, dëst „Op-den-Terrain Nolauschteren- , Informéieren- an Diskutéiere- Goen“ ee grénge Fuedem ass, well eis  Ministeren déi läscht Joeren ëmmer nees um Terrain present waren a mat den interesséierte Leit d‘ Regierungspolitik diskutéiert hunn.

„Als gréng geet et eis jo net just ëm den „Hei an Elo“, ëm di nächst 5 Joer oder ëm di nächst Walen. Mir gréng denken a plangen ganz breet a laangfristeg. Och dat ass een Deel vun eiser grénger DNA an dat war zanter 35 Joer nach ni anescht.“

Kolleginnen a Kollegen,

Och wann de Koalitiounsaccord vun 2013 vill gréng Linnen opzeweisen hat, esou war en natierlech net deckungsgläich mat eisem deemolege Walprogramm. Iwweregens bei kenger Partei.

Dëst Joer musse mir gréng fir t‘ alleréischte Kéier aus enger Regierungsbedeelegung eraus eisen nächste Walprogramm schreiwen. An et ass flott a motivant ze gesinn, datt mer och fir t‘ éischte Kéier vill Kapitelen musse wesentlech iwwerschaffen. Firwat? Ma ganz einfach: well villes wat 2013 do stoung elo scho gemaach ass oder zumindest an Ugrëff geholl gouf.

Villes hu mer an de leschte 4-5 Joer ugepak. Mee 5 Joer sinn eng kuerz Zäit a villes bleift och nach ze dinn. Mir hun a ganz ville Beräicher deen enormen Nachholbedarf opgeholl an eng Rëtsch wichteg Zukunftsprojeten op den Instanzenwee bruecht. Dat gëllt esouwuel fir d‘ Mobilitéistpolitik, wéi fir d‘ Landesplanung, den Ëmwelt- an Naturschutz wéi och fir d‘ Gesellschaftspolitik.

Mir hunn d‘ Richtung virginn an den Zuch op d‘ Schinne gesat. D‘ Richtung stëmmt, an et ass elo wichteg datt et och an déi Richtung weider geet. Mir brauche weider Efforten, fir datt mir – an och eis Kanner an Enkelkanner – och muer an iwwermuer nach gutt an zefridden zu Lëtzebuerg liewe kënnen.

Jidderee gesäit: gréng Politik a gréng Konzepter ginn op alle Fall nach gebraucht ! Mir wäerten eis Hänn dofir elo net an de Schouss leeën, ganz am Géigendeel ! Mir wäerten elo all zesummen mat eise Gremien a Memberen, a mat iech all hei am Sall, eis näächst politesch Schrëtt a Moossname préiwen, diskutéieren an am Walprogramm 2018 festhalen. Deen éischte spezielle Parteirot zum Walprogramm war leschten Donneschden, e war ganz gutt besicht, d’ Diskussioune richtungsweisend a weiderer kommen no.

Mir wäerten de Wieler nees eis nohalteg, sozial gerecht, an humanistesch Visioun fir Lëtzebuerg opweisen, a gläichzäiteg och nees ganz konkret an novollzéibar Schrëtt a Moossname proposéieren: Gréng Moossnamen déi eist Land brauch an déi ëm gutt dinn !

Gréng Moossnamen déi Land, Leit an Ëmwelt nach e gudde Krack méi nohalteg kéinte maachen, wann … jo wann … Wa mir se dann dierfen ëmsetzen !

„D’ Chamberwale fannen dës Kéier allerdéngs an engem Kontext statt, deen et nach ni gouf: Zanter dem 2. Weltkrich huet d’ CSV – bis op 2 Ausnamen  – de Premier gestallt an dee klenge Koalitiounspartner war mol d’ LSAP, mol d‘ DP. Mir hunn elo bewisen, datt och mir gréng e verläesslechen an efficace Regierungspartner sinn.“

Léiw Vertrieder vun de Medien,

Ech denken, datt Dir bei de leschte Sätz Är Ouere ferm gespëtzt hutt. Well et goung jo an der läscht keen Interview op en Enn, ouni d’ Fro no enger Koalitiounsausso.

Dat mer eis net falsch verstinn: Do sidd Dir natierlech voll an Ärer Roll, mee et ass esou: Mir hunn nach kee Programm vun anere Parteie gesinn an de grénge Programm gëtt grad ausgeschafft.

A well d‘ Koalitiounsfro fir eis Gréng nieft dem Walresultat virun allem eng Fro vum méigleche gemeinsame Programm ass, kann ech Iech leider net mat enger Koalitiounsausso déngen.

D’ Chamberwale fannen dës Kéier allerdéngs an engem Kontext statt, deen et nach ni gouf: Zanter dem 2. Weltkrich huet d’ CSV – bis op 2 Ausnamen  – de Premier gestallt an dee klenge Koalitiounspartner war mol d’ LSAP, mol d‘ DP. Mir hunn elo bewisen, datt och mir gréng e verläesslechen an efficace Regierungspartner sinn.

Et gëtt also elo definitiv eng drëtt an eng véiert Optioun, an datt ass gutt fir eist Land a gutt fir eis Demokratie!

Wat ech Iech nach ka soen, an dat soen ech och alle grénge Memberen an och all eise potenzielle Wielerinnen a Wieler: Wann Dir der Meenung sidd, datt déi gréng déi läscht Joeren eng gutt Aarbecht geleescht hunn, a wann Dir der Meenung sidd, datt eist Ländchen och weiderhin eng „onopgereegt a kompetent“ gréng Politik brauch: da wielt a stäerkt déi gréng !

Wat mer méi Prozenter hunn a wat mer méi Deputéiert hunn, wat mer méi gréng Inhalter kënnen duerchsetzen. Als däitlech gestäerkte Partei kënne mir méi vun eisen Iddien no vir bréngen, kënne mir besser verhandelen a méi duerchsetzen, egal a wéi enger Konstellatioun.

Léiw gréng Kolleginnen a Kollegen,

Dëst Joer, d‘ Joer vun eisem 35. Gebuertsdag, ass d‘ Partei definitiv aus de Kannerschong erausgewuess.

An eis Visioun fir eng nohalteg a sozial gerecht Entwécklung vun eisem Land a vun eiser Gesellschaft ass kloer. Et ass elo un eis all zesummen, ferm ze schaffen fir datt méiglechst vill Wieler ons hiert Vertraue schenken a bei der Regierungsbildung am Hierscht KEE laanscht eis gréng kënnt.

Et geet hei awer net ëm déi gréng u sech, et geet hei ëm eist Land, ëm Lëtzebuerg an doriwwer eraus. An eist Land brauch gréng Politik.

Dofir: Un d’ Aarbecht! Fir datt gréng weider wierke kann! Och fir déi nächst 35 Joer !

 

Veröffentlicht unter Allgemein | Kommentar hinterlassen

Die Grünen in Luxemburg – mein Interview in „MACH ET“ der Kölner grünen Mitgliederzeitung

Erstellt am 16. Januar 2018 von ckmiotek

Das Bild von Luxemburg ist in Deutschland häufig sehr einseitig: Ein kleines Land, das vor allem als internationaler Standort von EU-Institutionen, Unternehmen, Banken, Fonds und als Steueroase bekannt ist. Welche wichtigen Aspekte fehlen in dieser Aufzählung?

Wir haben in den letzten 40 Jahren den Schwenk von einem Stahlstandort zu einem Dienstleistungszentrum geschafft. Doch bleibt Luxemburg weiterhin Industriestandort, etwa als Automobilzulieferer. Wir arbeiten mit den Unternehmerverbänden und den Gewerkschaften daran, uns für die 3. Industrielle Revolution vorzubereiten. Luxemburg ist aber auch touristisch attraktiv und produziert hochwertige Moselweine – auch in Bio.

In Luxemburg regiert seit 2013 erstmalig eine Koalition aus Liberalen, Sozialdemokraten und déi Gréng. Dieses neue politische Bündnis hat zahlreiche Reformen angestoßen und Luxemburg modernisiert. Welches sind eure zentralen Reformprojekte und wie habt ihr diese umgesetzt?

Vor allem gesellschaftspolitisch sind wir mit Riesenschritten vorangegangen: Ehe und Adoption für Alle, Fristenregelung beim Schwangerschaftsabbruch, Trennung von Staat und Religion, Reform des Nationalitätsgesetzes. Die Vereinfachung des Scheidungsrechts und des Familienrechts sind unterwegs. Wir stehen für eine Steuerreform, die sozial gerecht ist und erstmals ökologische Elemente beinhaltet. Aus grüner Sicht sind auch die Investitionen in den ÖPNV äußerst bedeutsam: wir investieren heute 2/3 in schienengebundenen Verkehr und nur noch 1/3 in Straßen, eine Umkehr der bisherigen Politik!

 In Luxemburg hat, von der deutschen Öffentlichkeit nahezu unbemerkt, eine regelrechte Revolution stattgefunden. Wie habt ihr es in dem traditionell christlich geprägten Großherzogtum geschafft, diese gesellschaftspolitischen Erfolge zu erreichen?

Nach 34 Jahren ununterbrochener christdemokratischer Führung war es an der Zeit, den Reformstau aufzulösen. Es gab 2013 den politischen Willen im Zuge von vorgezogenen Neuwahlen eine Mitte-Links-Regierung auf die Beine zu stellen, die parlamentarische Mehrheit ermöglicht die Reformen. Doch die Christsozialen verweigern uns eine Generalüberholung unserer Verfassung, die eine 2/3-Mehrheit erfordert. Es geht also um die politischen Machtverhältnisse.

 Das „Groussherzogtum Lëtzebuerg“ ist ein kleines Land mit einem Ausländeranteil von 47,7 % bei nur knapp 600.000 Einwohnerinnen. Gleichzeitig ist der Wahlspruch in dem traditionell katholisch geprägten Land: „Mir wëlle bleiwe wat mir sinn“. Wie schafft Luxemburg den Spagat zwischen Weltoffenheit und dem Erhalt luxemburgischer Identität?

Der Spagat sieht nur nach außen harmonisch aus. Wir wollten per Volksentscheid den Nicht-Luxemburger Ansässigen das Parlaments-Wahlrecht geben. Damit sind wir bei 80% der Luxemburger abgeblitzt, die Angst vor dem Verlust ihrer Identität signalisierten. Trotzdem zeigen Umfragen, dass etwa die Abschaffung des katholischen Religionsunterrichts in den öffentlichen Schulen und seine Ersetzung durch einen gemeinsamen Werteunterricht von der Bevölkerung begrüßt werden.

 Im Herzen Europas gelegen ist Luxemburg Gründungsmitglied der. Wie werden der Brexit und die Diskussionen über die Unabhängigkeit in Schottland und Katalonien gesehen? Welche Zukunft der Europäischen Union möchten die Menschen in Luxemburg?

Die LuxemburgerInnen sind traditionell pro-europäisch, denn sie haben erfahren, dass unser kleines Land nur in einer starken Gemeinschaft gedeihen kann. Wegen der nahen Grenzen erkennen die LuxemburgerInnen jeden Tag die Vorteile der EU-Integration, wie Euro und Schengen-Raum. Deshalb können sich die LuxemburgerInnen auch sehr gut ein Europa der verschiedenen Geschwindigkeiten vorstellen und sie sind bereit mit anderen Pro-EuropäerInnen voran zu gehen.

(in MACH ET – das offizielle Magazin der Kölner Grünen nr. 248 Dezember 2017)

Veröffentlicht unter Ökologie, Europa, Gesellschaft, Mobilität, Tribune libre, Wirtschaft & Finanzen | Kommentar hinterlassen

Wuesstem a Verkéier

Erstellt am 15. Dezember 2017 von ckmiotek

vum Françoise Folmer mam Christian Kmiotek

Jiddereen, den all Dag am Stau steet dee gesäit, dass et an engem klenge Land keen onendleche Wuesstem ka ginn. Och wa mir nach esou vill Stroossen bauen oder verbreederen, et kënnt ëmmer erëm séier de Moment, wéi och bei den Tunnellen op der A7, wou an der Géigend vun der Stad, oder scho weit virdrun, näischt méi geet.

Dofir musse mir onbedéngt ëmdenken, an dat esouwuel an eise Visioune fir Lëtzebuerg, also an der Landesplanung generell, an an der Verkéiersplanung, déi en Deel dovun ass. Déi aktuell Regierung mat hirem zoustännege grénge Minister François Bausch huet eng breet ugeluechten ëffentlech Diskussioun am Kader vun der Rifkin-Etude ugestouss fir dass mir all zesummen décidéiere kënne, wéi Lëtzebuerg sech an Zukunft weiderentwéckele soll. Bei der Reform vum Landesplanungsgesetz gouf ënner anerem enk mat de Gemengen zesummegeschafft, fir dass den neie Worf endlech praktesch ëmsetzbar ass, an de Bedierfnisser vum Land a senge Bierger gerecht gëtt.

Zesumme mat den iwwerschaffte Plans sectoriels, déi 2018 op den Dësch kommen, läit dee Moment e kohärente Package vir, mat dem déi raimlech Organisatioun vun eisem Land esou gesteiert gëtt, dass och déi zukënfteg Generatiounen eng héich Liewensqualitéit behalen. Dozou gehéiert, als Beispill, datt déi verkéierstechnesch Ubannung vun neie Stad- oder Duerfvéierelen net wéi bis elo dono, mee scho laang virun den éischte Gebaier geplangt gëtt, an esou dem Stëllstand op der Strooss virgebeugt gëtt.

Kloer ass op alle Fall haut schonn, dass an der Verkéiersplanung kee Wee laanscht en Ëmdenke geet. Zanter 1985 fuerderen déi gréng de Bau vun engem Tram, an dass dee Projet gëschter endlech vun engem grénge Minister, zesumme mat de Garë Pafendall an Houwald, ageweit konnt ginn, ass e Meilesteen um Wee vun enger méi effizienter Mobilitéit. Mam Tram eleng kréie mir natierlech net all eis Mobilitéitsproblemer an de Grëff. Hien ass awer e wichtegen Deel vun engem Gesamtkonzept, den och Zuch, Bus, Vëlo an Zefoussgoe mat abezitt. Ween sech op dës Kopplung vun alternative Weiderbewegungsformen aléisst, den entkënnt dem Stau, fiert käschtegënschteg vun A op B, reduzéiert seng CO2 a Feinstëbsémissiounen, an dréit esou säin Deel dozou bei fir seng eege Gesondheet an déi vu senge Matbierger ze erhalen.

An deem Kontext gëtt et dann ze denken, dass déi blo-schwaarz Koalitioun an der Stad sech erëm staark zum Ausbau vum Individualverkéier bekennt, zum Beispill iwwert de Bau vun zousätzleche Parkplazen. Jidderee weess jo awer, dass déi schéinst an déi liewegst Plazen an enger Stad déi sinn, wou keng Autoe fueren, sief et Foussgängerzonen oder verkéiersberouegt Wunnvéierele wou Kanner dobaussen op der Strooss spille kënnen an d‘ Mënschen net Kaméidi a Gestank ausgesat sinn. Manner Auto heescht also a ville Beräicher vum deegleche Liewe kee Verzicht op Liewensqualitéit, ganz am Géigendeel.

Wa Lëtzebuerg also dat wëll bleiwe wat et ass, oder besser erëm dat wëll gi wat et emol war, da geet dat am Beräich Landes- a Verkéiersplanung nëmmen iwwert en Ëmdenken, an op kee Fall iwwert e „Weider wéi bis elo“, oder nach méi vun där katastrophaler Verkéierspolitik, déi ënnert de Virgängerregierunge bedriwwe gouf, an déi eis riicht an den aktuelle Stau geféiert huet.

An domatter invitéiere mir Jidderee fir an den nächsten Deeg en éischte gratis Tour mam Tram ze maachen, an esou e Gefill dofir ze kréien wéi d‘ Mobilitéit vun der Zukunft ausgesäit.

Françoise Folmer mam Christian Kmiotek

Veröffentlicht unter Ökologie, Gemeinden, Gesellschaft, Mobilität, Tribune libre | Kommentar hinterlassen

Unser Wachstum nachhaltig gestalten

Erstellt am 8. Dezember 2017 von ckmiotek

Jeder der täglich im Stau steckt – sei es in Auto, Bus oder Zug – erkennt, dass es in einem kleinen endlichen Land kein unendliches Wachstum geben kann. Auch das Anzapfen von externen Ressourcen wie Öl, Strom und Arbeitskraft stößt für jeden ersichtlich an Grenzen. Politiker aller Schattierung benutzten zwar das Modewort „Nachhaltigkeit“, viele haben aber nicht verstanden, dass „nachhaltig“ mehr ist als „langanhaltend“ und mehrere Dimensionen beinhaltet. Nachhaltiges Denken und Handeln ist gleichzeitig ökonomisch, sozial und ökologisch begründet.  Und Nachhaltigkeit greift weiter als das Hier und Jetzt und berücksichtigt die Bedürfnisse anderer Weltregionen und zukünftiger Generationen.

Die traditionellen Regierungsparteien CSV, LSAP und DP bleiben gefangen in der Wachstumslogik. Sie fanden es sinnvoller, die Früchte des Wachstums zu verteilen anstatt zu investieren. Sie haben unser Land nicht infrastrukturell mit der Bevölkerung und den Arbeitsplätzen mitwachsen lassen. Und sie haben versäumt, es landesplanerisch bedarfsgerecht zu organisieren. Demnach ist der Nachholbedarf enorm; im Verkehr und im Wohnungsbau steht Luxemburg kurz vor dem Infarkt. Die jetzige Regierung hat richtigerweise umgesteuert: mit historisch hohen Investitionen, vor allem in den schienengebundenen Transport. Über die Landesplanung soll unser Land so umorganisiert werden, dass vor allem Wohnen und Arbeiten, aber auch andere Aktivitäten näher zusammenrücken und an den öffentlichen Verkehrsadern angesiedelt werden.

Die Dreierkoalition hat Luxemburg gesellschaftspolitisch aktualisiert. Durch den Rifkin-Prozess macht sie nun das Land zukunftstauglich. So gerät die „Dritte Industrielle Revolution“ für uns eher zur Evolution, denn ganz anders als bei Stahl- und Bankenkrise sind wir vorbereitet. Unter der Bedingung, dass wir auch die Arbeitnehmer schützen, bergen Digitalisierung und Robotisierung ökonomische und soziale Chancen, die wir intelligent nutzen sollten. Damit dies gelingt, müssen unbedingt alle Akteure der Zivilgesellschaft eingebunden werden, die Gewerkschaften gleichberechtigt  mit den Unternehmerverbänden.

Der Rifkin-Prozess kann uns auch helfen, die richtigen Weichen in Sachen Wachstum zu stellen. Dabei gilt es, alle internen und externen ökonomischen, sozialen und ökologischen Folgekosten zu berücksichtigen. Luxemburg darf nicht mehr unkontrolliert wachsen. Wir müssen uns eine wirklich nachhaltige Strategie geben, sowie Kriterien, die den Impakt unserer vorgesehenen gesetzgeberischen und verwalterischen Maßnahmen bewerten. Ein solches Vorgehen erleichtert und verkürzt die Einzelfallentscheidungen und verschafft Luxemburg einen kompetitiven Vorsprung.

Dadurch, dass wir systematisch den ökonomischen, sozialen und ökologischen Impakt etwa einer möglichen Industrie- oder Dienstleistungsansiedlung evaluieren, bekommt unser Wachstum eine nachhaltige Komponente. Dann können wir zum Beispiel feststellen, dass „Uber“ nicht Teil der „Sharing Economy“ ist, sondern ein Geschäftsmodell das auf der Ausbeutung von Arbeitnehmern, der Hinterziehung von Sozialversicherungsbeiträgen und der unlauteren Verdrängung von Marktkonkurrenten fußt.

Luxemburg muss sich nach einer breit geführten öffentlichen Debatte die Instrumente geben, sein Wachstum nach nachhaltigen Kriterien zu steuern. Dies führt dazu, dass wir uns gezielt und verträglich entwickeln, sowie den zukünftigen Generationen den ihnen zustehenden Handlungsspielraum erhalten.

(Erstveröffentlichung am 1.12.2017 im „Lëtzebuerger Land“)

Veröffentlicht unter Allgemein, Ökologie, Gesellschaft, Mobilität, Soziales, Tribune libre, Wirtschaft & Finanzen | Kommentar hinterlassen

Die Wachstumsfrage: Nicht alles nehmen was geht !

Erstellt am 27. November 2017 von ckmiotek

Politiker benutzen gerne das Modewort Nachhaltigkeit, viele haben aber nicht verstanden, dass „nachhaltig“ nicht gleichbedeutend mit „langanhaltend“ ist. Nachhaltiges Denken und Handeln ist einerseits mehrdimensional: gleichzeitig ökonomisch, sozial und ökologisch.  Andererseits greift es weiter als das Hier und Jetzt und berücksichtigt die legitimen Bedürfnisse anderer Regionen oder Kontinente und der zukünftigen Generationen.

Die drei traditionellen Parteien (CSV, LSAP und DP) bleiben gefangen in der Wachstumslogik. Sie sind geblendet vom materiellen Wohlstand für Alle den das Wachstum verspricht. „Wenn die Flut kommt, steigen alle Boote, die großen und die kleinen“, das ist ihr Argument. Dabei vergessen sie egoistisch und kurzsichtig, dass gleichzeitig an anderer Stelle der Erde Ebbe herrscht, dass dort die Boote auf dem Trockenen liegen. Eine Metapher für Luxemburg etwa als Nutznießer der Steuervermeidung von Konzernen, oder auch für unseren – auch meinen – Lebensstil: wenn jeder Erdenbürger so leben würde wie wir, bräuchten wir sechs Planeten „Erde“!

Nachholbedarf

Die drei traditionellen Parteien waren auch blind für die Nebeneffekte des Wachstums. Zu lange wurden die Dividenden des Wachstums verteilt, anstatt sie in die Zukunft zu investieren. Zu lange wurde das Land weder infrastrukturell noch organisatorisch, sprich landesplanerisch an das schnelle Wirtschafts- und Bevölkerungswachstum angepasst. Die aktuelle Regierung musste dementsprechend viel und möglichst schnell nachholen. Ziel der Regierung ist es nun, über eine gezielte Landesplanung unser Land für die Zukunft so umzuorganisieren, dass Wohnen, Arbeiten und andere Aktivitäten näher zusammenrücken. Das wird die täglichen Wege verkürzen und verbessern.

Selbstverständlich gäbe es eine andere, einfache, nicht nachhaltige und deshalb falsche Lösung um Wohnraum und Aktivitätszonen zu schaffen: die Bauperimeter ausweiten und das Land zubetonieren. Doch wollen wir wirklich das letzte Biotop roden, den letzten Landwirt vom Acker treiben, das letzte Naherholungsgebiet zerstören, dem letzten gewachsenen Ortskern seine Seele rauben? Ich denke, da wollen wir doch alle eher „konservativ“ sein.

 

Anders wachsen, besser planen!

Die aktuelle Dreierkoalition hat mit dem Rifkin-Prozess begonnen, Luxemburg auch auf die großen Umwälzungen der Zukunft vorzubereiten. Im Gegensatz zur Stahlkrise und zur Bankenkrise wird die „Dritte industrielle Revolution“ unser Land nicht unvorbereitet treffen. Unter der Bedingung, dass wir die Arbeitnehmer schützen, werden Digitalisierung und Robotisierung für Luxemburg eher eine Evolution denn eine Revolution darstellen. Damit dies gelingt, müssen alle Akteure der Zivilgesellschaft und auch die Bürgerinnen und Bürger mit eingebunden werden, die Gewerkschaften auf Augenhöhe mit den Unternehmerverbänden.

Luxemburg kann nicht weiter unkontrolliert und rein quantitativ wachsen. Wir müssen endlich alle Folgekosten, interne und externe, berücksichtigen. Nur so können wir uns eine wirklich nachhaltige Strategie geben um anders zu wachsen, d.h. gezielter und verträglicher. Wir müssen uns Kriterien geben, die den Impakt jeder gesetzgeberischen und administrativen Maßnahme messen. So können wir den ökonomischen, sozialen und ökologischen Impakt einer möglichen Ansiedlung systematisch evaluieren und unser Land zukunftssicher weiter denken und entwickeln.

 

Nicht alles Machbare macht auch Sinn

Wir stellen fest, dass z.B. „Uber“ verzichtbar ist, weil das Geschäftsmodell auf der Ausbeutung von Arbeitnehmern, der Hinterziehung von Sozialversicherungsbeiträgen und der unlauteren Verdrängung von Konkurrenten basiert. Wegen der Luftverschmutzung die unsere Einwohner belasten wird, sehen wir auch keinen Sinn darin, eine Steinwolle-Fabrik bei uns anzusiedeln. Dazu kommt, dass die geschaffenen Arbeitsplätze zum Großteil von Grenzgängern besetzt werden, die unser Verkehrsproblem weiter verschärfen.

Ähnliches gilt für eine Jogurt-Fabrik, die LKW-weise Milch aus ganz Europa herankarren und Millionen Becher wieder abtransportieren wird. Auch das geplante Mega-Datencenter ist nicht der Weisheit letzter Schluss, da es gewaltige Ressourcen an Strom, Wasser und Fläche verschlingt, die an anderer Stelle fehlen werden. Gerade Grund und Boden können wir nicht einfach im Ausland dazukaufen. Wir müssen besonders mit unserer Landesfläche sparsam umgehen.

 

Nachhaltig und ethisch

Manche Propheten des Wachstums glauben, nur die technischen Möglichkeiten und die bremsenden Moralisten stünden dem ewigen Wachstum im Weg. Moral ist dabei die falsche Wortwahl, denn diese basiert auf der persönlichen Weltanschauung und ist deshalb nicht allgemeingültig. Es geht vielmehr um Ethik.

Aus grüner Sicht, muss Wachstum ethischen Kriterien unterworfen werden. Die Ethik hilft uns, die zwangsläufig auftretenden Konflikte zu lösen. Ethisch ist eine Entscheidung dann, wenn sie eine befriedigende Lösung zwischen den Ansprüchen aller Beteiligten herstellt. Wobei zu den Beteiligten ausdrücklich nicht nur Menschen und Betriebe, sondern auch die nichtpersonale Umgebung zählen, also auch etwa die Natur, die Menschen auf anderen Kontinenten und die zukünftigen Generationen.

Ich plädiere dafür, dass Luxemburg sich in einer breiten Debatte die Instrumente gibt, sein Wachstum nach nachhaltigen und ethischen Kriterien zu steuern. So wachsen wir endlich wieder verträglich und gezielt da wo es Sinn macht, und wir erhalten unseren Kindern und Kindeskindern gerechterweise ihren eigenen Handlungsspielraum.

 

(Erstveröffentlichung Luxemburger Wort 25.11.2017 unter dem Titel „Net alles huele wat geet„)

Veröffentlicht unter Ökologie, Gesellschaft, Mobilität, Soziales, Tribune libre, Wirtschaft & Finanzen | Verschlagwortet mit , , , | Kommentar hinterlassen